Na polach rosną również inne gatunki roślin niż rośliny uprawne. Zwalcza się je tylko w przypadku, kiedy stwarzają zagrożenie: są bardzo konkurencyjne i zagłuszają rośliny uprawne, ich nasiona lub owoce zanieczyszczają surowce rolnicze, są trujące, utrudniają zbiór. Jest wiele metod mechanicznych umożliwiających pozbycie się nadmiaru chwastów, najczęściej stosuje się bronowanie lub pielniki. Kiedy nie ma takiej opcji, bo np. rośliny uprawne są już za wysokie, można wykorzystać zwalczanie chemiczne. Środki odchwaszczające nazywamy herbicydami. Działają one w różny sposób, zwykle powodują zahamowanie wzrostu i obumieranie chwastów. Do aplikacji herbicydów najczęściej wykorzystuje się opryskiwacze. Herbicydy stosowane w uprawach muszą być selektywne, czyli działać na chwasty, nie uszkadzając roślin uprawnych. To trudne zadanie, bo wiele chwastów jest spokrewnionych z roślinami uprawnymi. Na przykład pszenica, która należy do traw, często jest zachwaszczana przez miotłę zbożową czy owies głuchy z tej samej rodziny. Długotrwałe stosowanie herbicydów może prowadzić do wyodrębnienia się odpornych ekotypów chwastów, nie jest też obojętne dla środowiska. Dlatego w nowoczesnym rolnictwie preferowane są niechemiczne metody kontroli zachwaszczenia. Łan rośliny uprawnej nie musi być zupełnie wolny od chwastów, ich niewielka liczba nie jest zagrożeniem dla plonu, czasem mogą one nawet korzystnie wpływać na zdrowotność lub kondycję roślin uprawnych. Chwasty są też elementem bioróżnorodności, dostarczają pokarmu zwierzętom, a poza tym niektóre gatunki pięknie wyglądają w czasie kwitnienia i stanowią tradycyjny kolorowy element terenów wiejskich.
